PANSININ MUNA ANG SARILI

Matthew 7:3-5

“You can see the speck in your friend’s eye, but you don’t notice the log in your own eye. How can you say, ‘My friend, let me take the speck out of your eye,’ when you don’t see the log in your own eye? You’re nothing but show-offs! First, take the log out of your own eye. Then you can see how to take the speck out of your friend’s eye.”

Napakadali nating makita ang kakulangan ng iba. Napakahilig nating mangutya, mang-insulto, manlait, mamintas. Bakit kaya? Para huwag mapansin ang ating kakulangan? Para pataasin ang ating sarili? O kaya para pasayahin ang ating mga makasalanang puso na hindi lang pala tayo ang may mga mali? Bihirang-bihira sa atin yung sinisiyasat ang sarili nating puso kung ano tayo.

Subalit ang itinuturo sa atin ng Panginoon ay pansinin ang sarili nating kapintasan at ating hanapin ang pagpapaayos nito. Sabi natin, “Tanggalin ko ang puwing sa iyong mata. Itutuwid kita. Itatama kita.” Pero sabi ni Lord, “Inuna mo na ba ang iyong sarili? Tiningnan mo na ba ang malaking piraso ng kahoy sa iyong mata? Kitang-kita mo ang mali ng iba, pero bulag ka sa iyong pagkakamali. Ang lakas-lakas ng loob mong magsabing tutulungan mo ang iyong kapwa na linisin ang kanyang mata e ang mata mo punung-puno ng dumi.” This is hypocrisy. We are alert to other people’s defects but blind to our own.

Kung ang pinapansin lang ng tao ay ang kanyang sariling kakulangan at kapintasan, siguradong walang tigil ang pag-asenso ng mundo at ang pag-ayos ng lipunan. The Lord teaches us to notice, analyze, criticize, and judge ourselves, not others.