FROM GOD

Acts 1:8
“But you will receive power when the Holy Spirit comes on you…”

The first century Christians were known not for their knowledge but for their power. Pag ipinagpi-pray nila yung mga may sakit, naggagalingan. Pag may mga ginagawa sila kahit imposible, nagagawa.

Hindi nasusukat yung power sa kung kaya nyong magbuhat ng tone-toneladang bakal o kung kaya nyong lumangoy ng milya-milyang dagat, o kung kaya nyong tumalon mula sa kay taas-taas na mga pinanggagalingan. Well, that may be strength, but not power.

Ang tunay na power ay yung nagmumula sa kalooban. Yung nakakamuhi ang isang tao, pero naiibig mo pa rin, that’s power. Yung mahirap magpatawad, nakakapagpatawad ka, that’s power. Yung sa halip na magagalit ka, nagkakaroon ka ng puwang, ng pang-unawa sa kanya, that’s power. The power to forgive and to love, that’s the greatest power. And God gives that power.

Kung nanghihina ka man, dapat sandaling-sandali lang, para lang hangin na dumaan pero hindi dapat ang tagal-tagal. Tulad ng langaw paminsan-minsan dinadapuan ka, kahit ayaw mong nadadapuan ka; pero siguro naman binubugaw mo para hindi magtagal. Ganun din yung espiritu ng panghihina. Pag dumapo at nadaya ka at nanghina ka naman—teka, teka, teka! Sino ba ako? Anak ako ng Dios. Sino ba yung nagsu-sustain sa akin? Si Kristo, na pati ang kamatayan ay kanyang nagapi. Sino ba ang kakampi ko? The Lord of lords, the King of kings. So, bakit ako ganito? Hindi bagay sa akin.