ASWANG

Psalm 42:11

Why am I discouraged? Why am I restless? I trust you! And I will praise you again   because you help me, and you are my God.

Isa sa mga pangunahing folkloric characters ng kultura natin ang aswang. Sila raw yung mga lumalabas sa gabi, naninipsip ng dugo, kumakain ng atay at pagka nagbubukang-liwayway na at nagliliwanag, nawawala sila at nagtatago. Paano kung ang aswang ay isang talinghaga na inimbento ng ating mga ninuno? Paano kung ang aswang pala ay kumakatawan sa ating mga depression? Di ba madalas sa gabi dumadating ang depression, lungkot, pangungulila at takot? Dun tayo nakakaramdam ng kawalan ng sigla, lakas at buhay na parang sinisipsip ang ating dugo at kinakain ang ating atay. Pero pag umaga na, nawawala na ang ating lungkot, inip, at pagkabalisa.

Para sa maraming tao, ang gabi nila ay inaaswang dahil marami silang galit, panghihinayang at kapaitan sa buhay. Inaaswang tuloy sila ng sarili nilang mga alaala. Hindi sila makatulog, hindi makakain, puro takot at nerbyos. Marami silang hinanakit, poot, bitterness, regrets na hindi mabunut-bunot sa puso. Kaya maraming nag-aaswang sa kanila. Ang totoo, sila rin naman talaga iyon. Inaaswang sila ng kanilang guni-guni, budhi, damdamin, at galit sa mundo.

“Kung mayaman lang kami, sana nakapagtapos ako ng pag-aaral.” “Kung pinagbigyan mo lang ako, sana umunlad ako kahit konti.” “Kung hindi lang nya inagaw sa akin ang mahal ko, sana masaya ako.” But no situation is ours to keep and no situation is to keep us. We must be above all situations. We are empowered to have a say in our lives.