Matthew 14:29-30

…Then Peter got down out of the boat, walked on the water and came toward Jesus. But when he saw the wind, he was afraid and, beginning to sink, cried out, “Lord, save me!”

Kung tayo ay matatakutin, nalalayo tayo sa Dios. Nawawala ang ating pananaw sa kanya at napapatingin sa mga bagay na nandaraya.

Nang nakita ni Pedro ang Panginoon na nakatuntong sa tubig sa lawa, sabi nya, “Panginoon, papuntahin nyo naman ako sa kinaroroonan ninyo. Payagan ninyo akong makalakad sa tubig at makarating dyan.” Sabi naman ng Panginoon, “Halika!” Habang si Pedro ay nakatingin kay Hesus, inihakbang ang pangalawang paa; inalis sa bangka at itinayo sa tubig. Hindi siya lumubog. Siya’y nakalakad sa tubig habang nakatitig kay Hesus.

Subalit, nang napatingin siya sa mga alon at hangin na visible because of the water and the mist that it carries with it, natakot siyang lumubog. At dahil natakot siyang lumubog, lumubog nga siya. At nang lumulubog na siya, sumigaw si Pedro, “Lord, save me!” Inabot ng Panginoon ang kanyang kamay at iniahon siya sa tubig at sinabi, “Bakit ka natakot? Bakit ka nagduda? Nakalakad ka na nga ng ilang hakbang, natakot ka pa?” 

Tayo na nakalakad na ng ilang hakbang sa Panginoon, napatunayan na ang kanyang kabutihan, napatunayan na ang kanyang pag-ibig sa atin, ano’t babalik pa ulit tayo sa takot? Kahit naman titigan natin nang titigan hindi rin yan mawawala. Kahit isipin natin nang isipin ang mga nakakatakot, lalo lang tayong natatakot. Upang hindi tayo natatakot, dapat na nakatitig nang nakatitig sa Panginoon. Why be afraid when you can trust God?